Σάββατο 23 Αυγούστου 2008

ΠΑΡΑΝΕΣΤΙ- ΦΡΑΚΤΟ- ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗ- ΝΕΣΤΟΣ- ΞΑΝΘΗ




Σχεδιάζουμε μια εξόρμηση στη Βόρεια Ελλάδα... Εκεί, κάπου στα σύνορα.

Κι η αντίδραση όσων ακούνε το σχέδιο: "Καλοκαιριάτικα θα τρέχετε στα βουνά;" "Κανένα νησί δε βρήκατε;" "Τι; με ποδήλατα; θα λιώσετε".
Αρχές Μαΐου το σχέδιο μπαίνει στη φάση του προγραμματισμού. Αρχές Αυγούστου γίνεται τελικά πράξη. Σημείο συνάντησης: Σταθμός Λαρίσης. Από 'κει παίρνουμε το τρένο για Παρανέστι, 42 χιλιόμετρα βόρεια της Δράμας. Το ταξίδι διαρκεί 12 ώρες. Παράλληλα ταξιδεύει κι ένα τζιπ με 12 ποδήλατα στην μπαγκαζιέρα. Αποβιβαζόμαστε, καθόμαστε για ένα γρήγορο καφέ και πρωινό στην κεντρική πλατεία, κατεβάζουμε τα ποδήλατα και είμαστε έτοιμοι.
Επόμενος σταθμός: Δασαρχείο Δράμας στο Φρακτό. Η απόσταση είναι μεγάλη (55 km, με χωματόδρομο στα τελευταία 18) και ανηφορική στο μεγαλύτερο μέρος. Το απόγευμα, μετά από πολλή κούραση, φτάνουμε στο Δασαρχείο της Δράμας. Εκεί συναντάμε ένα εκπληκτικό τοπίο. 6 ξύλινα σπιτάκια ξεχωρίζουν έντονα μέσα στην οργιώδη βλάστηση του Παρθένου Δάσους που αναπτύσσεται στις γύρω πλαγιές. Ο δασάρχης μας εξηγεί πως η περιοχή έχει κηρυχθεί ως "διατηρητέο μνημείο της φύσης" και αμέσως μας δείχνει το λόγο που παραμένει απείραχτο τόσα χρόνια. Είναι μια πλαγιά και μας εξηγεί πως από πίσω είναι Βουλγαρία. Είμαστε στα σύνορα. Αυτό βέβαια το καταλάβαμε και μόνοι μας όταν ανοίξαμε τα κινητά. Μόνο Βουλγάρικες εταιρίες τηλεφωνίας εξέπεμπαν σήμα στην περιοχή.
Έχει, όμως αρχίσει να βραδιάζει. Κόβουμε ξύλα για να ζεστάνουμε το νερό για μπάνιο. Ρεύμα παίρνουμε από ένα μεγάλο φωτοβολταϊκό σωρρευτή, ενώ τις συννεφιασμένες μέρες λειτουργεί και μία γεννήτρια. Το απόγευμα της επομένης αποφασίζουμε να δούμε έναν καταρράκτη που έχει λίγο πιο πέρα. Ο καταρράκτης αυτός απέχει 7 χιλιόμετρα (χωματόδρομος) και αποτελεί τον πρώτο απ' τους 3 της περιοχής. Δροσιζόμαστε και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Το ξύλινο σπιτάκι που μας φιλοξενεί, αποτελείται από 4 δωμάτια με κουκέτες και είναι σε καλύτερη κατάσταση από πολλά οργανωμένα καταφύγια στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Το πρωί της τρίτης ημέρας πρέπει να γυρίσουμε στο Παρανέστι. Η διαδρομή, βέβαια, είναι κατηφορική και πολύ πιο εύκολη. Από το Παρανέστι ξεκινάμε με το τρένο για τη Σταυρούπολη. Εκεί, πάνω στην όχθη του ποταμού Νέστου στήνουμε τα αντίσκηνα. Η τοποθεσία είναι πανέμορφη και ο θόρυβος απ΄τη ροή των νερών είναι ο μόνος που σπάει την απόλυτη ησυχία. Την τέταρτη ημέρα το πρόγραμμα γράφει κανό στον ποταμό. Έτσι, ξεκινάμε το πρωί μαζί με έναν εκπαιδευτή και μετά από 6 ώρες κωπηλασίας, διαλλειμάτων, βουτιών, γέλιου και γνωριμίας με τον ποταμό καταλήγουμε στο χωριό Τοξότες. Από 'κει, τρένο πάλι και πίσω στη Σταυρούπολη.
Έχουμε φτάσει αισίως στην πέμπτη ημέρα και φτάνει η στιγμή που όλοι περιμέναμε. Επίσκεψη στην Ξάνθη. Ανεβαίνουμε στα ποδήλατα και μετά από 20 χιλιόμετρα συναντάμε τη μεγαλύτερη πόλη της Θράκης. Είμαστε τόσο κουρασμένοι απ' τις προηγούμενες μέρες κι όμως παραμένουμε αχόρταγοι να την εξερευνήσουμε απ' άκρη ως άκρη. Κάπου εκεί ξεκινάνε οι έρευνες για την Παλιά Πόλη και τη γιορτή στα τέλη Αυγούστου, τις Θρακικές Λαογραφικές Εορτές- Καρναβάλι, την αρχιτεκτονική της πόλης και τα παραδοσιακά φαγητά και γλυκά (κυρίως μετά απο προσωπική δοκιμή). Το σημείο διανυκτέρευσης είναι το κατασκηνωτικό κέντρο λίγο έξω απ' το χωριό Γέρακας, 8 χιλιόμετρα μακριά από την πόλη της Ξάνθης. 3 μέρες κάθομαι συνολικά στην περιοχή πριν πάρω το δρόμο του γυρισμού για την άδεια από κόσμο (μέσα Αυγούστου βλέπεις) Αθήνα.
Επιστρέφουμε και όταν διηγούμαστε τις εμπειρίες μας, με έκπληξη ακούμε την αντίδραση των ίδιων φίλων: "150 χιλιόμετρα πάνω στο ποδήλατο;" "Μπάνιο στο Νέστο;" "Κοντά στους 10 βαθμούς το βράδυ; μπράβο" "Πότε θα το ξανακανονίσετε να 'ρθουμε;". Εκεί πλέον σιγουρευόμαστε πως το "τρελό" αυτό εγχείρημα άξιζε τον κόπο από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο.

Υ.Γ. Οι υπόλοιποι συνέχισαν για Αλεξανδρούπολη- Σαμοθράκη (13 ημέρες σύνολο). Δυστυχώς, εγώ λόγω στρατιωτικών υποχρεώσεων δεν μπόρεσα ν' ακολουθήσω.
Το αυτοκίνητο με την μπαγκαζιέρα, αν δεν είστε τέλεια προπονημένοι στην ποδηλασία είναι απαραίτητα στο δρόμο για Φρακτό. Ο δρόμος στο τέλος γίνεται πιο δύσκολος και χρειάζεται να φορτωθούν τα ποδήλατα.

3 σχόλια:

palalos είπε...

ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΠΟΥ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΕΣ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΕΧΩ ΟΝΕΙΡΟ ΖΩΗΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ...ΦΕΤΟΣ ΕΠΙΣΚΕΥΤΗΚΑ ΓΙΑ ΠΟΛΟΣΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟΝ ΝΕΣΤΟ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΑ ΠΑΛΙ ΜΑΓΕΜΕΝΟΣ.....
ΤΑ ΣΥΧΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΟ ΒLOG ΣΟΥ.

KitsosMitsos είπε...

Εκπληκτικά μέρη! τα είχαμε γυρίσει με γονείς τέλη του '90. Ακόμη θυμάμαι τη ζωντάνια της φύσης!
να πάτε και πιο πάνω στον Έβρο, αξίζει!

? είπε...

αυτά είναι! καλημέρα