Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2007

ΞΑΝΘΗ- ΛΥΚΟΔΡΟΜΙΟ- ΓΕΡΑΚΑΣ - ΠΙΛΗΜΑ






Ας πάμε μία εκδρομή προς τα βόρεια.. Κάπου να έχει παρθένο φυσικό περιβάλλον και πολιτιστική ποικιλομορφία. Κάπου με χωριά που ν' αντλούν την ομορφιά τους απ' την αστείρευτη ομορφιά της κοντινής πόλης. Φτάσαμε..

Ξάνθη και τα κοντινά Πομακοχώρια. Από τη Σταυρούπολη παίρνουμε το δρόμο που οδηγεί προς το Λυκοδρόμιο και μετά από 1- 1,5 περίπου ώρα (6 km) περπάτημα συναντάμε το ομώνυμο γραφικό χωριουδάκι 40 κατοίκων. Ας κάνουμε μία στάση για ξεκούραση και για να θαυμάσουμε το υπέροχο τοπίο. Στα επόμενα 7 χιλιόμετρα, κι ενώ το φυσικό κάλος γίνεται ολοένα και εντονότερο, συναντάμε το χωριό Γέρακας. Το δεύτερο Πομακοχώρι της περιήγησης μας. Κατοικείται από 26 κατοίκους μόνο, αλλά μας κάνει εντύπωση η φιλικότητα και η φιλοξενεία που μας δείχνουν. Τι κι αν όλα τα δορυφορικά "πιάτα" είναι στραμένα προς την ανατολή; Όλα μας κάνουν να νοιώθουμε τόσο άνετα. Μία ολιγόλεπτη στάση κι εδώ και ξεκινάμε για τον τελικό μας προορισμό, όπου και θα διανυκτερεύσουμε. Ένα χιλιόμετρο μας χωρίζει απ' το χωριό Πίλημα. Το μεγαλύτερο εκ των τριών. 125 κάτοικοι το κρατούν ζωντανό.
Το σκοτάδι έχει αρχίσει να πέφτει.. Ευτυχώς που ο ευγενέστατος Κοινοτάρχης μας έχει παραχωρήσει για να κοιμηθούμε μία αίθουσα του Δημοτικού Σχολείου (το 2002 είχε 5 μαθητές. τώρα; αγνωστο). Το ξύπνημα πρέπει να είναι πρωινό , καθώς ακολουθεί μία πολύ "γεμάτη" μέρα. Ξημερώνει κι εμείς είμαστε στο πόδι. Οι εκπλήξεις συνεχίζονται. Ο ιδιοκτήτης του καφενείου, που έχει ενημερωθεί για την αφιξή μας, επιμένει ότι πρέπει να μας κεράσει πορτοκαλάδα. Πάνω γράφει ULKER και φαντάζει η πιο εύγευστη πορτοκαλάδα που 'χουμε πιεί ποτέ. Ακολουθεί μία μικρή βόλτα στο χωριό πριν ξεκινήσουμε την έρευνά μας. Το βλέμα μας κεντρίζει ένα νεκροταφείο με καμιά δεκαριά τάφους με σκαλισμένα γράμματα στα τούρκικα.
Η έρευνα ξεκινάει κι εμείς περνάμε από σπίτι σε σπίτι να ρωτήσουμε για την αρχιτεκτονική των σπιτιών (αυτό το θέμα μας έχει ανατεθεί). Οι λέξεις Τούρκος και Έλληνας γνωρίζουμε εκ των προτερων ότι είναι απαγορευμένες. Φαίνεται πως η αρχιτεκτονική των σπιτιών κρατάει τον παραδοσιακό της χαρακτήρα, με καμάρες αντί για κάσες και ξύλινα πατώματα στολισμέμα με χαλιά και κουρελούδες που αποτελούν καθίσματα. Εκεί καθόμαστε κι εμείς, αφού πρώτα έχουμε βγάλει τα παπούτσια μας κι έχουμε φορέσει τις παντόφλες των μουσαφίρηδων. Και η συζήτηση ξεφεύγει.. Απ' την αρχιτεκτονική περνάμε στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αυτά τα χωριά. Γι' αυτούς τους ανθρώπους είμαστε μία απ' τις λίγες ευκαιρίες που θα έχουν να εξωτερικεύσουν τα προβληματά τους, κάποιος να τους ακούσει.. και καταλήγουμε να τους ακούμε με ανοιχτό το στόμα. Κι αναρωτιόμαστε, είναι δυνατόν Έλληνες πολίτες να έχουν τέτοια προβλήματα στην "πολιτισμένη" Ελλάδα του 21ου αιώνα;
Η ώρα για το τελευταίο μας χιλιόμετρο προς την Ξάνθη έχει έρθει κι εμείς ξεκινάμε. Ένα ξεκούραστο μονοπατάκι μας οδηγεί σ' ένα λόφο πάνω από την πόλη. Η Ξάνθη δείχνει τόσο όμορφη όταν τη βλέπεις από ψηλά. Ίσως γιατί ακόμα δεν ξέρουμε πόσο ομορφότερη είναι όταν τη βλέπεις από μέσα. Η βόλτα στα σοκάκια της Παλιάς Πόλης με τα αναπαλαιωμένα αρχοντικά (ίσως να έχετε ακούσει για τη γιορτή Παλαιάς Πόλης που γίνεται εκεί το καλοκαίρι) μας δίνει μία πρώτη γεύση. Οι άνθρωποι είναι τόσο ζεστοί και καλοσυνάτοι είτε φοράνε μαντήλα, είτε όχι. Η μέρα αυτή είναι αφιερωμένη στην περιήγησή μας στην Ξάνθη.
Την επόμενη μέρα, 28η Οκτωβρίου, είχαμε συμφωνήσει με το Δήμαρχο πως θα συμετάσχουμε στην παρέλαση στο κέντρο της πόλης. Κανείς, όμως, δε φανταζόταν αυτό που τελικά ζήσαμε. 120 πρόσκοποι απ' όλη την Ελλάδα συν αυτούς των γύρω περιοχών συγκεντρωθήκαμε και ο λόχος του στρατού που θα παρέλαυνε μαζί μας φαινόταν τόσο μικρός και τόσο εκτός κλίματος της πόλης. Τα χαμογελαστά πρόσωπα μέσα στις μαντήλες, όταν έβλεπαν τα κοντοπαντέλονα αγόρια και κορίτσια, μας έβαζαν σ' αυτή τη σκέψη. Και το τελικό ζεστό τους χειροκρότημα έκανε την οποιαδήποτε σκέψη, βεβαιότητα. Κάπου εκεί τελείωσε η περιπέτειά μας στην Ξάνθη και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.

Τώρα, η Ξάνθη μας καλεί να την επισκευθούμε, αν δεν το 'χουμε κάνει ήδη, είτε για να ζήσουμε το ποιοτικότερο καρναβάλι της Ελλάδας ή για να μας ξεκουράσει απ' τη ρουτίνα της μεγαλούπολης, όπως μόμο μία "Αρχόντισσα" ξέρει να κάνει.

8 σχόλια:

roadartist είπε...

Σε χαιρετώ και ανταποδίδω τις ευχές σου. Πολύ όμορφο οδοιπορικό. Πάντα να είσαι τυχερός να κάνεις τόσο όμορφα ταξίδια. Τις καλύτερες ευχές μου .. καλά χριστούγεννα, να κρατήσεις μέσα σου το πνεύμα των ημερών όλο το χρόνο :)

Axis Mundi είπε...

πανέμορφη διαδρομή!
Είναι ένα από τα κομμάτια της Ελλάδας που δεν γνωρίζω καθόλου και μετά την περιγραφή σου θέλω να γνωρίσω ακόμα περισσότερο!
Καλές Γιορτές

angelos είπε...

pragmatika aksizei ton kopo na episkeutheite toso tin Xanthi, oso k ta panemorfa Pomakoxwria..
ki an pate, steilte mas k tis empeiries sas

palalos είπε...

καταπληκτική διαδρομή!
όλος ο νομός Ξάνθης έχει φανταστικά μέρη, τα μισά τα έχω γυρίσει.

Εύγε άλλη μια φορά για το εν λόγω αφιέρωμα και γαι το blog τούτο.

yiota είπε...

:)poli wraia perigrafi.. panemorfa topia!!
Etyxe na episkefthw polles fores ti Xanthi (oso imoun foititria) kai perasa iperoxa! eite itan karnavali kai itan sta giortina tis..eite tin anoixi apolamvanontas tin iperoxi diadromi!!

Pragmatika sigxaritiria gi' auti tin prospatheia!! :)

ILIAS είπε...

Αγαπητέ administrator, είδα το σχόλιό σου στο blog μου και πέρασα να πώ μια καλησπέρα. Δυστυχώς δεν μπορώ να κάτσω άλλο στο pc, αλλά υπόσχομαι να ξαναπεράσω και να το δω πιο αναλυτικά.
Νά'σαι πάντα καλά

H.Constantinos είπε...

Ενδιαφέρον το concept του blog!
Την Ξάνθη την έχω επισκεφθεί, απίθανη, και την Λήμνο επίσης, απίθανη κι αυτή.

Μαριλένα είπε...

Καλησπέρα :)
τι ωραίο οδοιπορικό!

θα το διαβάσω με την ησυχία μου απόψε.

Σε ταξιδεύει αλλου.
Μπράβο :)